Sąd Rejonowy w Rybniku ma siedzibę w dawnym zamku Piastów śląskich położonym w Śródmieściu. Pierwsza wzmianka o budowli pochodzi z 1327 r., jednak na podstawie badań archeologicznych można stwierdzić, że został zbudowany pod koniec XIII w. Uważa się, że w tym miejscu istniał drewniany obronny gród już w XII w.

W latach 1223–1228 zamek był siedzibą zakonu sióstr Norbetanek, które prowadziły w nim szkołę. W okresie rozbicia dzielnicowego Rybnik znalazł się pod panowaniem najpierw księstwa opolskiego, później raciborskiego. Zamek w tym okresie pełnił funkcję typowo obronną z otaczającymi go wałami ziemnymi oraz stawami. W XV w. Rybnik został stolicą wydzielonego państwa rybnickiego, dlatego też zamek został przebudowany na rezydencję księcia Wacława III Rybnickiego.

Wacław III Rybnicki utracił Rybnik w 1473 r., a zmieniający się często nowi właściciele miasta nie dbali zbytnio o rozwój Rybnika. Gotycki zamek zaczął szybko popadać w ruinę. W XVII w. zamek został gruntownie przebudowany na dwupiętrową masywną rezydencję pałacową, z tyłu natomiast posiadał więżę rozebraną około XVIII w. Kolejnymi właścicielami Rybnika zostali hrabiowie Węgierscy, którzy dobudowali w XVIII w. dwa boczne skrzydła przylegające do głównego gmachu zamku.

W 1788 r. państwo rybnickie zakupił król pruski Fryderyk Wilhelm II, który przeznaczył zamek rybnicki na przytułek dla żołnierzy. W miejscu rozebranego gmachu postawiono nowy zamek z przeznaczeniem na "Dom Inwalidów". Gmach został przebudowany według projektu Fryderyka Ilngnera, który uzyskał obecną późnobarokową–klasycystyczną formę architektoniczną. Od 1842 r. w zamku swoją siedzibę miał Sąd Grodzki. W 1938 r. dokonano ostatniej przebudowy. Budynek poddano kapitalnemu remontowi w latach 1990-2000.

fot. Szymon Konieczny, Fotopolska.eu
oprac. /kp/