Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu to jedna z najstarszych świątyń Górnego Śląska, zachowująca cechy wczesnego śląskiego gotyku. Według tradycji parafia została ufundowana w 1205 roku, choć pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1285 roku.

Pierwotnie kościół był drewniany, jednak po pożarze w 1300 roku został przebudowany na murowany, przyjmując formę trójnawowej hali z wydłużonym prezbiterium. W 1418 roku do południowej strony prezbiterium dobudowano dwukondygnacyjną przybudówkę, mieszczącą kapitularz na parterze i skarbiec na piętrze. W latach 1426-1436 do zachodniej fasady dołączono dużą kaplicę, znaną później jako Kaplica Polska, służącą początkowo niemieckojęzycznym wiernym, a następnie polskojęzycznej społeczności. W XVI wieku do kaplicy tej dobudowano późnogotycką wieżę na planie kwadratu.

Wnętrze kościoła zdobi barokowy ołtarz główny, pierwotnie wykonany w 1656 roku przez rzeźbiarza Salomona Steinhoffa. Oryginalny ołtarz został zniszczony w 1945 roku, a jego rekonstrukcję ukończono w 1954 roku dzięki pracy artysty Franciszka Masorza z Rybnika. Z pierwotnego ołtarza zachowały się jedynie figury.

Kościół farny w Raciborzu nie tylko pełni funkcję sakralną, ale także stanowi ważne świadectwo bogatej historii miasta i regionu, będąc miejscem przechowywania cennych zabytków oraz dokumentów związanych z dziejami parafii i jej wiernych.