W ciągu 10 lat liczba zezwoleń na pracę wydanych cudzoziemcom wzrosła w Polsce dziesięciokrotnie – w 2012 r. było ich 35 416, a w minionym roku 365 490. Jeszcze kilkanaście lat temu polscy przedsiębiorcy z nieufnością podchodzili nawet do zatrudniania pracowników z Ukrainy, którzy obecnie stanowią sporą część zespołów krajowych przedsiębiorstw.

Niepewność wobec zatrudniania obcokrajowców jednak nie minęła. – Może się wydawać, że drogę do tworzenia międzynarodowej kadry w polskich firmach przetarli innym cudzoziemcom Ukraińcy. Jednak obecnie muszą ją pokonać osoby z krajów Afryki czy państw azjatyckich, tj. Indie, Filipiny, Bangladesz, Sri Lanka czy Nepal, które chcą pracować w Polsce. Stereotypów na ich temat nie brakuje i niestety niejednokrotnie stanowią one też podstawę sceptycznego podejścia firm do zatrudniania pracowników z innych kontynentów. Gdy udaje się przekonać daną organizację do zrobienia tego kroku i przyjęcia, nawet małej grupy osób z egzotycznych krajów, szybko okazuje się, że niesłusznie byli oni pomijani w planach rekrutacyjnych, a te muszą się zmienić – tłumaczy Natalia Myskova, dyrektor ds. rekrutacji międzynarodowej w Grupie Progres. Dodaje, że zmiany demograficzne i obecna sytuacja w Ukrainie wpływają na dostępność pracowników, a popyt na nich nadal utrzymuje się na wysokim poziomie.

Polska jest przez obcokrajowców postrzegana jako bezpieczny kraj i dobre miejsce do pracy i życia. Często rozpoczynają oni od pracy tymczasowej. Najwięcej etatów tego typu zajmują osoby między 25. a 34. rokiem życia (50,8%). Do Polski przyjeżdżają głównie mężczyźni – stanowią oni 75,8% pracowników tymczasowych. Powodem jest m.in. wysoki popyt na kandydatów płci męskiej, ponieważ często są to etaty wymagające siły fizycznej, a także kultura panująca w wielu krajach, gdzie na ogół to kobieta prowdzi dom, a mężczyzna zarobia na utrzymanie rodziny.

25% firm w Polsce planuje zatrudnić cudzoziemców z odległych kierunków. Najczęściej pracują oni w produkcji, branży TSL, handlu i rolnictwie. A czego oczekują kandydaci z innych kontynetów? Wymieniają oni głównie zakwaterowanie blisko firmy zapewnione przez pracodawcę i wynagrodzenie w wysokości 3500-4000 zł netto. By je otrzymać, w ciągu miesiąca są gotowi pracować nawet 240 roboczogodzin. Na ogół wyjazd do pracy w Polsce trwa 3-4 lata. – Osoby z Azji czy Afryki bardzo chętnie wybierają Polskę jako miejsce do pracy. Potwierdzają to informacje, które na bieżąco otrzymujemy od naszych współpracowników na innych kontynentach oraz rosnąca liczba zgłaszających się do nas chętnych do pracy nad Wisłą, których nie przeraża długa droga do Europy, bo motywuje ich chęć stabilizacji finansowej ich oraz rodziny, którą założyli swoim kraju. Po przyjeździe bardzo angażują się w powierzone obowiązki i na ich realizację poświęcają o wiele więcej godzin niż ich koledzy z Polski, co doceniają przełożeni – wskazuje Natalia Myskova.

Przeszkodą bywają formalności, które trwają od 3 do 6 miesięcy. Wśród kosztów są m.in. zezwolenie typ A (100 zł) czy przesyłka i przygotowanie dodatkowych dokumentów niezbędnych do legalnego pobytu i pracy (300-500 zł), które pokrywa pracodawca. Po stronie firmy znajduje się też m.in. koszt zakwaterowania pracownika (ok. 600 zł miesięcznie), odbioru z lotniska i przejazd do miejsca zakwaterowania (150-250 zł) czy sfinansowanie dojazdów do pracy, jeśli znajduje się ona w odległości ponad 3 km od zakwaterowania. Po stronie pracownika jest zakup biletu na samolot do Polski i koszty związane z otrzymaniem wizy w swoim kraju. Oprócz wizy cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Polski musi m.in. uzasadnić cel i warunki pobytu oraz posiadać i okazać na żądanie dokument potwierdzający posiadanie ubezpieczenia lub posiadanie podróżnego ubezpieczenia medycznego o minimalnej kwocie ubezpieczenia w wysokości 30 000 euro.

fot. freepik.com
oprac. /kp/