Badania przeprowadzone przez międzynarodowy zespół naukowców ujawniły, że mikroplastik jest wszechobecny w organizmach koralowców. Niezależnie od tego, czy badano powierzchnię, wnętrze czy też szkielet tych organizmów, zawsze znajdowano ślady zanieczyszczenia.

Szacuje się, że co roku do oceanów trafia od 5 do prawie 13 mln ton plastiku. – W Azji Południowo-Wschodniej zanieczyszczenie plastikiem stało się poważnym problemem. W sumie rocznie wyrzucanych jest prawie 10 milionów ton odpadów plastikowych, co stanowi 1/3 całkowitej ilości na świecie. Część tego plastiku trafia do oceanu, gdzie rozkłada się na mikroplastik – wskazuje prof. Suppakarn Jandang z Uniwersytetu Kiusiu, główna autorka badania przedstawionego na łamach czasopisma "Science of The Total Environment".

Japońsko-tajlandzki zespół naukowców przebadał okolice tajlandzkiej wyspy Sichang. To region znany m.in. z niedużych płaskich koralowych raf. – Koralowce mają trzy główne części anatomiczne: powierzchniowy śluz, czyli zewnętrzną warstwę ciała koralowca, tkankę, która stanowi wewnętrzne części oraz szkielet z twardego węglanu wapnia. Naszym pierwszym krokiem było opracowanie metody wydobycia i identyfikacji mikroplastiku z naszych próbek koralowców. Poddaliśmy je serii prostych kąpieli chemicznych, zaprojektowanych tak, by rozłożyć każdą warstwę anatomiczną. Po rozpuszczeniu każdej kolejnej warstwy filtrowaliśmy zawartość, a następnie przechodziliśmy do warstwy następnej – opowiada badaczka.

Naukowcy zebrali i przebadali łącznie 27 próbek koralowców czterech gatunków. Znaleźli w nich 174 cząsteczki mikroplastiku, głównie o rozmiarach od 101 do 200 mikrometrów, co oznacza rozmiar zbliżony do ludzkiego włosa. 38% cząstek znajdowało się w powierzchniowym śluzie, 25% w tkance, a 37% – w szkielecie. Najczęściej występował nylon, a także poliacetylen i politereftalan etylenu (PET), które stanowiły odpowiednio 20,11%, 14,37% i 9,77% zidentyfikowanych próbek.

Zdaniem badaczy koralowce mogą działać jak "zbiornik" gromadzący oceaniczny plastik. Wyjaśnia to zagadkę tzw. znikającego plastiku. Szacunki wskazują, że ilość plastiku trafiającego do oceanów znacznie przewyższa ilość, którą udaje się odnaleźć. Wyniki badań sugerują, że część tego brakującego plastiku może być właśnie gromadzona w tkankach koralowców – i to na długo. – Szkielety koralowców pozostają nienaruszone nawet po śmierci tych organizmów, więc odłożony w nich mikroplastik potencjalnie może zostać w nich zachowany na setki lat – podobnie jak komary w bursztynie – podkreśla prof. Suppakarn Jandang.

fot. pexels.com
oprac. /kp/